Eerst twee weken

Inmiddels zijn we twee weken in Canada en beginnen we de draad op te pakken van het gewone dagelijkse leven hier. We hebben een huis gevonden en krijgen donderdag 8 juni de sleutel. Daarmee hebben we een adres en kunnen we weer de volgende zaken gaan regelen, zoals de health-card. We zijn blij dat het zoeken voorspoedig is verlopen en naar het zich laat aanzien hoeven we niet lang te kamperen in de woning.

Inmiddels is ook Diana aardig gewend aan de maat van de auto’s en het gemak ervan. We hebben ook een auto gekocht en gaan hem donderdag ophalen. En ja het is toch een vrachtwagen geworden ;-.). Een Dodge Grand Caravan SE uit 2010 met 172000km, wat niet veel is voor deze omgeving.

Zo’n Dodge met schuifdeuren, waar de buggy zonder inklappen in past en nog een vrachtlading boodschappen, is toch wel heel makkelijk. Het is ook een wereld van verschil met de Ford Fiesta die we hadden. De straten zijn hier ook veel breder en ondanks een grote auto kan je hem in 1 keer rond draaien. Dan valt de maat uiteindelijk toch wel weer mee. Het is ook makkelijk wanneer je spullen moet vervoeren of grote boodschappen moet doen. Jonathan vindt het prachtig, in de tuin worden de stoelen neergezet als een auto en die mag hij dan “besturen”.

Verder zijn we nu twee keer naar de kerk geweest in Saskatoon, we zijn daar heel hartelijk ontvangen. Jonathan vindt het leuk wanneer we bij mensen worden uitgenodigd om te komen eten en vraagt regelmatig of we nog uitgenodigd zijn. Jonathan is twee keer naar preschool van de kerk geweest, deze week was de laatste keer voor de zomerstop. Hij vindt het erg leuk en hij begint al Engels op te pikken. Hannah is dan naar de creche en Diana naar de vrouwenbijbelstudie. Ook dat was voor het laatst. De gastvrijheid en betrokkenheid vanuit de kerk is heel bijzonder, iets waar we dankbaar voor zijn.

Sinds maandag 22 mei zijn we in het bed and breakfast, dit is een huisje waar we alleen als gezin in zitten. Het gaf rust en inmiddels beginnen we alle vier onze draai een beetje te vinden. Met de kinderen gaat het verder goed, al vrij snel waren ze aan de tijdzone gewend en inmiddels aardig bij geslapen. Jonathan mist wel regelmatig zijn vriendjes, dat vertelt hij dan ook, hoewel dat dan ook weer over is zodra we in de kerk zijn of in de speeltuin.

Hannah is verkouden, waarschijnlijk door de wind en de airco die hier en daar aanstaat. Ondanks dat gaat het goed met haar en doet ze het goed. We moeten regelmatig op stap naar winkels, toen we huizen gingen kijken en andere dingen moesten regelen. Voor een meisje die niet van autorijden houdt gaat dat prima. Ze vindt het ook leuk om mee te gaan naar de speeltuin en babbelt er lekker op los. Regelmatig proberen we ook wat Engelse woorden, de eerste dagen werd ze een beetje boos wanneer de dieren in het boekje bij hun Engelse naam werden genoemd, nu zegt ze het in het Nederlands en lachend ook in het Engels.

Michiel is vooral druk met het regelen van veel papierwerk, afspraken maken en nog aan het werk voor Nederland. Hij is van ons de koele kikker die het een en ander regelt en makkelijker went aan de dingen die hier anders gaan. Waar Diana onzeker is en nerveus van word, dat doet hij zonder problemen ;-).

Ook Diana begint een beetje te landen en alles op zijn plek te zetten. Af en toe pakt ze een middag slaap erbij omdat ze toch wel moe is van de trip en de hele dag Engels en Nederlands praten. Verder moet er natuurlijk ook gewoon wat aan het huishouden gedaan worden. We kunnen hier gebruik maken van de wasmachine en droger, de bedden verschonen en af en toe een poetsdoek of zwabber door het huisje kan geen kwaad.

Na twee weken is er gelukkig al het een en ander geregeld en op de rit, nu de komende weken verder dingen regelen en uitzoeken, tussen door ook wat tijd pakken om te genieten en de omgeving verder te ontdekken. Met aanstaande zaterdag de zesde verjaardag van Jonathan. Misschien is dat voor nu wel het belangrijkste!

Lieve groetjes van ons!